Köksal ALVER

Bu makale taÅŸranın mekânsal ve toplumsal yönlerini, taÅŸra bakışı etrafında irdelemektedir. TaÅŸra kendine özgü bir dünyadır. TaÅŸra sadece merkezin kurguladığı bir dünya deÄŸildir. Bu dünya kendi ritüellerini, hayat pratiklerini, bakışlarını üretmektedir. Elbette taÅŸra aynı zamanda merkez ile kurduÄŸu iliÅŸkilerle de var olmaktadır. Bununla birlikte bir tek taÅŸradan deÄŸil taÅŸralardan, bir tek merkezden deÄŸil merkezlerden söz etmek gerekir. TaÅŸra halleri, taÅŸranın ortaya koyduÄŸu deneyimleri kendi zihniyeti çerçevesinde yorumlamayı denemektedir.

Celalettin ÇELİK

TaÅŸra, modern kentin tezahürüyle birlikte ancak mekânsal varlığı ve sosyolojik baÄŸlamı tescil edilmiÅŸ bir vakıadır. Sözcük anlamıyla taÅŸra, merkezin dışında ve dışarıda olanı temsil eder. Modernlik tecrübemizde özel bir iÅŸlev yüklenen taÅŸra, deÄŸiÅŸimin rüzgârına sırtını çevirmiÅŸ, yüzünü karanlığa ve köhneliÄŸe dönmüÅŸ bir tarz-ı hayattır. Uzak ta olsa mekânda bir gerçekliÄŸi vardır taÅŸranın. Ancak bu gerçeklik, merkezin varsayılan düzenli, hızlı, geliÅŸmiÅŸ, kurumsal ve rasyonel hayatının tam da karşısında bir yerlerdedir.

Ertan ÖZENSEL

Mahmut H. AKIN

Yerlilik, sosyal bilimlerde yakın dönemde dikkat çeken konulardan birisidir. Oldukça karmaşık ve tanımlanması güç bir kavram olan yerlilik, Türkiye'nin modernleÅŸme tecrübesi baÄŸlamında ilginç bir konumda bulunmaktadır. Cumhuriyet ile birlikte daha radikal yenilik uygulamaları, bir yönüyle yerli olanı yabancı, yabancı olanı ise yerli haline getirme çabası olarak yorumlanabilir. Bu konuda özellikle dil ve tarih konusundaki uygulamalar, dikkat çekmektedir. Türkiye'de yerliliÄŸin yabancı olarak tanımlanması, modernleÅŸme süreci boyunca süre giden siyasal ve kültürel ayrılmada önemli bir yerde durmaktadır.  

Ferhat TEKÄ°N

Bu çalışmada teritoryal sınırlara dair ikili bir okuma yapılmaktadır. Öncelikle sınır, devletin ya da merkezin periferik hatları olarak ele alınmaktadır. Böylece sınıra hem merkezin taÅŸrası hem de merkezin imajının ve gücünün her an hissedildiÄŸi düalist bir yer olarak odaklanılmaktadır. Ä°kinci olarak merkezin sınır algısına karşı sınır insanlarının algısı merkezleÅŸtirilerek sınırın nasıl çift anlamlı bir fenomen olarak okunabileceÄŸi gösterilmeye çalışılmaktadır.

Mehmet BÄ°REKUL

Son yıllarda iyiden iyiye kendisini hissettiren merkez-taÅŸra ikileminde taÅŸra, bir taraftan modern kentlere ayak uydurma çabasını sarf ederken diÄŸer taraftan da arkasında bıraktığı saflığa-doÄŸallığa olan özlemini dile getirmekten geri durmamaktadır. Weber’in “büyü bozumu” olarak nitelediÄŸi hızla kentleÅŸen modern dünya, Berger’in deyimiyle yarattığı “evsiz zihin”lerin anlam dünyasında da pek çok tahribata yol açmıştır. Bu tablo içerisinde taÅŸra kendi anlam dünyasını imar etmede modernleÅŸmesine engel olmayan ama geçmiÅŸini de silip atmayan bir fantezi olarak “nostalji”ye sarılmış bir görüntü sergilemektedir. Bu durumun en güncel göstergelerinden biri ise özellikle Anadolu (taÅŸra) ÅŸehirlerinde görülen yerel ansiklopedilerin hızla artmasıdır. Bu çalışma taÅŸranın yaÅŸadığı dilemma içerisinde bir refleks olarak nostaljiye sarıldığını varsaymakta ve bunun güncel bir örneÄŸi olarak Anadolu ÅŸehirlerinde ÅŸehir ansiklopedilerinin yayılmasının “büyü bozumu” yaÅŸayan taÅŸranın kentleÅŸme olgusu karşısında nostaljik bir refleksi olduÄŸunu iddia etmektedir.

Vefa TAÅžDELEN

KuÅŸkusuz her ilin, hatta her ilçenin bir “Cumhuriyet Caddesi”, bir “Cumhuriyet Mahallesi”, bir “Cumhuriyet Parkı” vardır. Hatırlıyorum da, Ä°nebolu’da, Orta Camiin duvarına tutturulan, kırmızı zemin üzerine ka-bartma beyaz harflerle yazılı “Cumhuriyet Caddesi” levhası, ÅŸehrin ahÅŸap mimarisiyle uyum içindeydi. Åžimdi de “Cumhuriyet Mahallesi”nde oturu-yorum, Ä°stanbul’da. Cumhuriyet rejimi, kendi isimlerini ve ideallerini ya-ÅŸatmak için ÅŸehirlere, caddelere, mahallelere, okullara, meydanlara, stad-yumlara, hava alanlarına, uygun isimler vermiÅŸtir: Atatürk Ä°lkokulu, Ä°nönü Stadyumu, Kazım Karabekir Lisesi, Hürriyet Mahallesi, gibi. Ä°ÅŸte “Cumhu-riyet Caddesi” de bunlardan biri. Konunun diÄŸer devletlerde, diÄŸer rejim-lerde de farklı olduÄŸunu düÅŸünmüyorum. Fransız ihtilalinden sonra, ihtila-lin öne çıkardığı “cumhuriyet”, “millet”, “özgürlük”, “adalet”, “eÅŸitlik” gibi insanlığı en fazla ateÅŸleyen kavramlar, bir ÅŸekilde meydanlarda, caddelerde, sokaklarda yaÅŸatılmıştır. Ä°ngiltere’de kraliçeye baÄŸlılık ve bu baÄŸlılık etra-fında üretilen deÄŸerler, meydanlarda, sokaklarda, parklarda göze çarpar. Tabii ki, dikte edici ve buyurgan bir tarzda olmaması önemli. Åžundan emi-nim: “cumhuriyet”, sadece bir yönetim biçimini deÄŸil, insanın dünyasındaki çoÄŸulluÄŸu da yansıtacak cinsten. Bu yüzden, hiç kimsenin onu kendisine, kendisini de ona yabancı hissedeceÄŸini zannetmiyorum.

Sosyolojiye bakış açınızı merak ediyoruz. Sosyolojinin varlığı, ku-rumsallaÅŸması, dili, söylemi, amacı sizce ne ÅŸekilde kurgulanmıştır? Ve elbette sizce nasıl olmalıdır? Ä°nsanı ve toplumu anlamada yeterli argü-manları, kaynakları, bakış açıları var mıdır sosyolojinin? Buna baÄŸlı ola-rak sormak isterim: sosyolog topluma ve insana nasıl bakmalı? Kendini nasıl beslemeli, hangi alanlardan, hangi kaynaklardan kendini taze tutma-lı?

Ahmet DEMÄ°RHAN

Bu makale, Sinekli Bakkal örneÄŸinden yola çıkarak, Türk romanında daha çok ulusal bir alegori arayışı diye de deÄŸerlendirilebilecek ve kanonik hale gelmiÅŸ bir izleÄŸi sorgulamayı hedefliyor. Türk romanını acemi, çocuksu ve taklit temelli baÅŸladığı ÅŸeklindeki algıyı eleÅŸtirmek için, kabul edilen edebi kanondaki romanlarda 'züppe' tipinin aşırı bir yoruma tabi tutulmasına dikkat çekiyor. 'Züppe' tipinin toplumsal plandaki BatılılaÅŸmanın aşırılıklarını normalleÅŸtirme gibi bir iÅŸlevi olduÄŸunu ileri süren makale, aynı nedenle Sinekli Bakkal'ın daha çok metin dışı gerekçelerle bu kanonik çizginin dışında tutulduÄŸunu vurguluyor.

Zehni ÖZMEN

Türkiye'de bir altkültür örneÄŸi olarak okunabilecek apaçilerin sosyolojik açıdan analiz edebilmesi için kültürün farklı baÄŸlam ve anlamlarından bahsetmek zorunludur. Kültürün özünde iki kullanımı vardır: MükemmelliÄŸin bir standardı ya da bir yaÅŸam tarzı. Altkültür kavramı bu iki kullanımın her ikisiyle de yakından iliÅŸkilidir. Altkültürler aynı zamanda, birçok toplum için kendisine benzemeyen bir ötekinin varlığına da iÅŸarettir. Bir altkültür örneÄŸi olarak apaçilik Türkiye’de yeni bir olgudur ve bu isimle anılan kesimin nasıl algılandıkları meselesi henüz bir netlik kazanmamıştır. Literatürde hali hazırda yeteri kadar yer kaplamayan bu hassas olgunun temel düzeyde iki ÅŸekilde algılandığı iddia edilebilir: Yatay zıtlıklar düzeyinde var olan bir kültürel farklılık durumu ya da dikey zıtlıklar düzeyinde kendini gösteren bir kültürel fark durumu. Birincisi bir tür çeÅŸitlilik durumunu ima eder, ötekiyse sınıfsal bir farkın mevcudiyetinin göstergesidir.

Ä°slam CAN

Yirminci yüzyılın baÅŸlarında imparatorlukların dağılmaya baÅŸlamasıyla birlikte devletin yapısal örgütlenmesi, ulus-devlet ÅŸeklinde tezahür etmiÅŸtir. Bir ulusu merkeze alan bu yeni devlet modeli, kendi ulusunu üretmeyi hedefleyen bir dil ve sistem geliÅŸtirmeye çalışmıştır. Milli bilince sahip yeni bir ulus inÅŸa etmek, eskinin yerine devrimci bir ruhla yenisini ikame etmeyi gerektirmektedir. Kurgulanan yeni anlatılar, imal edilen dil teorileri, mitleÅŸtirilen tarih ve tayin edilen milli sınırlar, tümüyle yeni bir ulus üretme projesinin örneklerini teÅŸkil eder. Yeni bir ulus üretmenin en etkili yolu ise, zihinlerin ve bilinçlerin inÅŸası yoluyla gerçekleÅŸmektedir. Bundan dolayı eÄŸitim kurumu, tüm ulus-devletlerin öncelikli olarak dizayn etmeye çalıştığı bir alandır. Bu çalışmada ise, bir ulus-devlet olarak kurulan Cumhuriyet’in, milli eÄŸitim ideolojisi ve bu ideolojinin ulusal kimliÄŸin inÅŸasındaki rolleri üzerinde durulacaktır.

Mustafa AYDIN

Erol Güngör, 1938 KırÅŸehir doÄŸumlu, tanınmış bir aileden geliyor. Dedesi KırÅŸehir Ali Güven Camii Ä°mam ve Hatibi olan Hafız Osman aynı zamanda Ahi Tekkesinin son ÅŸeyhidir. Güngör, 1956’da Ä°stanbul Hukuk Fakültesi’ne kayıt yaptırmış, ancak ünlü sosyologlarımızdan Mümtaz Tur-han’ın yönlendirmesiyle Felsefe Bölümü’ne geçmiÅŸ, ayrıca felsefenin ya-nında Psikoloji ve Sosyolojiye yakın ilgi duymuÅŸ, fikri donanımını bu çer-çevede geliÅŸtirmeye çalışmıştır. Lisans öÄŸrenimini tamamladıktan sonra 1961 yılında Tecrübi Psikoloji Bölümüne asistan olarak girmiÅŸ, Sosyal Psi-koloji onun akademik hayatının en önemli yönünü oluÅŸturmuÅŸ, D. Krech’ten çeviri, yaptığı tezler bunun en önemli belgeleri olmuÅŸtur. Sosyal Psikoloji onu aynı zamanda Sosyolojinin içine çekmiÅŸtir.

Köksal ALVER

Åžehirlerimiz çay ocakları, çayevleri, kahvehaneler, kıraathanelerle do-ludur. Çarşının içlerinde, iÅŸ hanlarında, sokak aralarında, cadde boylarında, yazlık bahçelerde, hemen her yerde çay ustalarıyla karşılaşılır. Çay, Anado-lu ÅŸehirlerini boydan boya kateden iksirdir. Kendine özgü mekân üretmekte mahirdir. O yüzden ÅŸehir çay demektir, çay ocağı demektir. Bir ÅŸehirde aranan, sorulan mekânlarında başında çayevleri gelir. Çay bir ÅŸehre girme-nin, o ÅŸehri tanımanın ince yollarından biridir. Çay içmediÄŸimiz bir ÅŸehre gitmiÅŸ sayabilir miyiz kendimizi? Çayın buÄŸusunda buluÅŸmadığımız, soh-betle demlenmediÄŸimiz, dertleÅŸmediÄŸimiz ÅŸehir bizim ÅŸehrimiz olabilir mi? Çay, ÅŸehrin anahtarıdır; çayın kokusu ÅŸehrin güzergâhlarını çizer. 

Åžahin TORUN

Ali Karaavcı gibi bir insanı anlatmaya çalışmak öncelikle onu anla-mayı, yaÅŸadığı ve yaÅŸamak istediÄŸi hayatı yazmış olduklarından çıkarmaya çalışmayı, böylece onun iç dünyasına doÄŸru bir yolculuÄŸa çıkmayı gerekti-rir. Zira o, her ÅŸeyden önce sayfaları içinde açılan Kur’an ile uyanmış ve  imani  bir kalkışla yola çıkmış biridir. Büyük bir tefekkür dünyası,  geniÅŸ bir bakış açısı ve bir noktada da anlaşıl(a)mayacağını bile bile yürümeye çalışan bir fikir seyyahıdır o. YaÅŸadığı ÅŸehrin yüzüne yüzüne düÅŸen kar taneleriyle tek tek tanışmak istercesine yürüyen ve düÅŸünen bir adamdır...

Seyfettin KURT

Hele Bismillah…

Mahmut H. AKIN

Akademide ve entelektüel çevrelerde yakın dönemde en çok ilgi gö-ren isimlerden birisi de Ahmet Hamdi Tanpınar'dır. Romanları baskı üzeri-ne baskı yaptığı gibi hayatı ve düÅŸünceleri üzerine yazılan kitaplar da çok satmaktadır. Tanpınar'a edebiyatçılar kadar sosyologlar da ilgi göstermeye baÅŸlamışlardır. Bir zamanlar özellikle Ä°stanbul Üniversitesi Sosyoloji Bölü-mü tarafından Kemal Tahir'e gösterilen ve hâlâ devam eden ilginin bugün farklı yerlerde, farklı görüÅŸlerden insanlar tarafından Tanpınar için de yo-ÄŸun bir ÅŸekilde gösterildiÄŸi dikkat çekicidir. Bu ilgi yoÄŸunluÄŸu “neden Tan-pınar, yaÅŸadığı dönemde ya da yakın bir zamana kadar bu kadar ilgi gör-medi de ÅŸimdi büyük bir ilgi görüyor?” sorusunu akla getiriyor. Kendisi de yaÅŸadığı dönemde eserlerinin yeteri kadar ilgi görmediÄŸini düÅŸünmüÅŸ ve yakın çevresine serzeniÅŸte bulunmuÅŸtur. 

Ahmet SARI

Aristoteles’in Poetika’sını okumuÅŸ olanlar sözkonusu kitabında poeti-ka çatısı altında aslında üç kadim türü, lyros’u, epos’u, dramos’u birden kastettiÄŸini; Aristoteles’in poetika kavramının sözkonusu bu üç alt türü kaynaÅŸtırdığını, iç içe geçirdiÄŸini bileceklerdir. Bu türler elbette daha sonra modern dönemlerde parçalanacak ve birbirinden ayrılmış ÅŸekilde varlıkla-rını sürdürme imkanı bulacaklardır. Lyros’un, epos’un, dramos’un insanlık tarihinin seyrinde kendi bağımsız ÅŸekillerini elde edip hepsinin kendi özel sınırlarıyla kalmaları için de 19. yüzyıla dek beklemek gerekecektir. Kadim eserlerin klasik olmalarının bir açıklaması da galiba bu üç türüiçinde kay-naÅŸtırması olarak da deÄŸerlendirilebilir. Daha sonraları en azından Hora-ce’dan, Bodmer’e ve Breitinger’lere; Barok döneminde Martin Opitz’in poetika kavramı tahayyülünden Aydınlanmacı zihniyete ve sonraki modern dönemlerde yer alan ekol ve okulların poetikaya atfedecekleri parçalanmış deÄŸerler poetikanın belki de sadece ÅŸiir sanatı anlamına gelebilirliÄŸinin de bir tarihi serencamını içinde barındırır. Her ne kadar Rus okulu, Prag okulu ve modern/sonrası dilbilimciler poetikanın seyriyle ilgili farklı farklı anlam katmanı üzerine bir ÅŸeyler dillendirseler de, yine de poetikanın ÅŸiir sanatı kalın çizgisi bu akımlarda ortak bir paydayı da oluÅŸturması bakımından dikkate deÄŸerdir.

Faruk KARAARSLAN

Toplumsal hafıza son yıllarda sosyal bilimlerin en gözde konuların-dan biri. Esas itibariyle toplumsal hatırlama ve unutma biçimleri ekseninde ÅŸekillenen konu, aynı zamanda disiplinler arası çalışma alanı olma özelliÄŸi-ne de sahip. Bu anlamda herhangi bir alana mal edilemeyecek geniÅŸlikte ve derinlikte bir konu. Hatırlama ve unutma biçimlerini merkeze alması ile psikolojiye, geçmiÅŸe yaslanması ile tarihe, toplumsalı konu edinmesi sebe-biyle sosyolojiye, politik müdahaleler tarafından ÅŸekillendiriliyor olmasıyla siyaset bilimine ve soy kütüÄŸü, sözlü tarih vb. yöntemsel zorunlulukları ile antropoloji ve arkeolojiye baÄŸlıdır. Konunun sosyal bilimler alanına bu düzeyde yayılmış olmasına raÄŸmen belirli sabitelerinin olduÄŸu da göz ardı edilemez. Toplumsal hafızayı çalışılabilir kılan da bu sabitelerdir. Sosyal bilimlerdeki birçok konunun uÄŸrak noktası olan modernite, toplumsal hatır-lama ve unutma biçimlerini doÄŸrudan etkilemesi hasebiyle bu sabitelerden bir tanesidir. Çünkü Sanayi Ä°nkılabı ve Fransız Devrimi ile baÅŸladığı varsa-yılan, iki dünya savaşının yanı sıra sayısız kitlesel ölümleri ve göçleri ba-rındıran, yeni bir siyasi, sosyal ve ekonomik örgütlenmeye sebep olan bir olgunun toplumsal hatırlama ve unutma biçimlerini doÄŸrudan etkilememiÅŸ olması söz konusu olamaz. Bu durum modernite ve toplumsal hafıza iliÅŸki-sini sorgulayan bir dizi soruyu beraberinde getirir. Modernite toplumsal hatırlamayı güçlendirir mi, zayıflatır mı? Modernite ile birlikte toplumsal unutma artmış mıdır, azalmış mıdır? Modernitenin hangi unsurları toplum-sal hatırlamayı veya unutmayı güçleÅŸtirir ya da kolaylaÅŸtırır? Bu ve bunun gibi bir dizi soru sosyal bilimler açısından derinlemesine tartışılmayı ve cevaplandırılmayı beklemektedir. 

Ä°brahim NACAK

Sosyoloji literatürünün temelini oluÅŸturan, ana hatlarını belirleyen ve dolaylı olarak katkı yapan bütün düÅŸünürler toplumsal gerçekliÄŸe iliÅŸkin çeÅŸitli yaklaşımlar geliÅŸtirmiÅŸlerdir. Bu yaklaşımlar; toplumların yaÅŸamış olduÄŸu tarihsel süreklilik ve kırılmalara benzer ÅŸekilde bir süreklilik ve kı-rılmayı ifade ederler. Daha önce yaÅŸamış olan düÅŸünürlerin fikirlerini ödünç alanlar ve bunu geliÅŸtirenler sosyal bilim alanındaki sürekliliÄŸe kat-kıda bulunmuÅŸlardır. Ayrıca süregelen toplumsal ÅŸartları ve bunu besleyen düÅŸünceleri eleÅŸtirenler ise sosyal bilimlerde açılıma sebep olanlardır. Bu açılım ya da kırılma her zaman kesin bir kopuÅŸu deÄŸil yön deÄŸiÅŸtirmeyi de ifade edebilir. ÖrneÄŸin, Marx’ın Hegel’den etkilenmesinde aynı anda hem süreklilik hem de bir kırılma (daha doÄŸrusu bir yön deÄŸiÅŸtirme) söz konu-sudur.

Fatih USLU

Zygmunt Bauman, Sosyolojik DüÅŸünmek isimli kitabında ‘Sosyoloji farklı biçimlerde düÅŸünülebilir. En basit yolu tepeleme kitap dolu, sıra sıra dizilmiÅŸ uzun kütüphane raflarını düÅŸünmektir.’ diyerek bu ilmi disiplini bir kütüphaneye benzetir. Buradan yola çıkarak ben de ‘Sosyoloji Okumaları Kılavuzu’nu, bunca kitap ve bilgi yığını arasında kaybolup gitmemizi en-gelleyecek bir ‘kütüphane kullanımı el kitabı’ olarak nitelendirdim.

Ejder ULUTAÅž

Siyaset ve toplum iliÅŸkisi temelde bir etkileme ve etkilenim iliÅŸkisidir ve etkileÅŸimi insan-insan, toplum-toplum ve insan-toplum arasındaki iliÅŸki-lerde gözlemlemek mümkündür. Siyasetin varlığı belli bir toplumsallığı gerekli kıldığı gibi, toplumsallığın varlığı da siyasal bir zeminde kendisini serdetmesine baÄŸlıdır. Dolayısıyla insanın olduÄŸu her yerde siyasetin de var olduÄŸunu söylemek yanlış bir deÄŸerlendirme olmayacaktır. Nitekim Ay-dın’ın da kaydettiÄŸi gibi temel bir kurum olarak siyaset, insanlığın başından beri potansiyel olarak; klan ve kabile hayatından itibaren de fiili olarak var ola gelmiÅŸtir.  Siyasetin toplumla olan bu iliÅŸkisi, toplumun yeniden üretimi ile kendisini daha net bir ÅŸekilde göstermektedir. Genelde siyaset toplum-sallaÅŸmaları belirlemeye, sürece hakim olmaya çalışır. Siyasetin toplumsal hayatı belirlemesinin sürekliliÄŸini saÄŸlayan ÅŸey ise siyasal toplumsallaÅŸma-dır. ‘‘Ä°nsanların siyasal hale gelmeleri ya da getirilmeleri süreci olarak siya-sal toplumsallaÅŸma, genel toplumsallaÅŸmanın alt bir süreci olarak kabul edilmiÅŸtir. Siyasal toplumsallaÅŸma, bir insanlık durumu olan siyasallığın toplumsallaÅŸma yoluyla inÅŸa edilmesi sürecidir ve belli bir siyasal kültüre dahil olmayı, vatandaÅŸlık rollerinin öÄŸrenilmesini, siyasal bir ideolojinin benimsenmesini ya da reddedilmesini içermektedir."

M. DerviÅŸ DERELÄ°

Türkiye’de Dindarlık ismiyle kitap haline getirilen sosyolojik araÅŸtır-ma, “Türkiye’de Toplumsal Yapı ve Din” adı altında TÜBÄ°TAK projesi olarak 2008-2011 yılları arasında niteliksel ve niceliksel teknikler bir arada kullanılarak gerçekleÅŸtirildi. “Türkiye’de dinin sosyal ‘anlamı’ nedir, insan-lar dine nasıl bakıyorlar? Dindarlığın ölçüsü nedir ve nasıl algılanıyor? Dine bakış, insanların gündelik davranışlarını, sosyal iliÅŸkilerini, birbirlerine ba-kışlarını nasıl etkiliyor? Muhafazakârlığın, dindarlığın, laikliÄŸin sınırları nerelerden geçiyor?” gibi temel sorulara odaklanarak ülkemizin genel din algısı haritasını çıkarmayı amaçlayan bu kapsamlı proje/kitap, Ä°letiÅŸim ya-yınları arasında çıktı. Eylül ve Aralık 2012 tarihlerinde olmak üzere kısa bir süre içerisinde iki baskısı yapıldı.

Ahmet GÖKÇEN

Çokkültürlü VatandaÅŸlık isimli eser Mazhar BaÄŸlı ve Ertan Özensel’in ‘‘Kanadalı Türklerin Aidiyet Çabaları ve DeÄŸer Yapıları’’ alt baÅŸlığıyla yapmış oldukları uygulamalı bir çalışmanın kitap haline getirilmiÅŸ ÅŸeklidir. Çalışmada nicel (kantitatif) bir yöntem uygulanmıştır. AraÅŸtırmaya katılan-ların %68’i erkek, %31,6’sı da kadınlardan oluÅŸmaktadır. Bu araÅŸtırmada, ‘‘çokkültürlülüÄŸün ve çokkültürlü vatandaÅŸlığın merkezi konumundaki ülkelerin başında gelen Kanada’da yaÅŸayan ‘‘Türkler’’ ele alınmıştır. Bu baÄŸlamda Kanadalı Türklerin yeni bir topluma üye olmaları sürecinde kar-şılaÅŸtıkları her türlü sosyo-kültürel, ekonomik problemleri, Kanada’daki konumları ve mevcut deÄŸer yapıları tespit edilmeye çalışılmıştır’’. Kitabın dert edindiÄŸi konu Türkiye’de de oldukça hararetli tartışmaların merkezi bir uÄŸrak alanı olan çokkültürlülük konusudur. Farklılıkların bir arada barış ve huzur içerisinde yaÅŸamasının imkanı üzerinde durmayı hedef edinen bu çalışma Kanada’daki toplumsal hayatı, orada yaÅŸayan Türklerin durumunu artıları ve eksileriyle ele almıştır. Dolayısıyla Türkiye’deki problemlerle baÅŸa çıkmada nasıl bir yol izleneceÄŸine dair de önemli doneler sunuyor. Yazarların da ifade ettiÄŸi gibi bu çalışmanın temel amacı, Türkiye’den Ka-nada ya giden Türkiyeli vatandaÅŸların kanada toplumuna uyum düzeylerini ve Kanadalı olma bilinçlerini bizzat kendileri ile çeÅŸitli yollarla görüÅŸerek ölçmek ve deÄŸerlendirmektir. Buradan da varılmak istenen amaç ise; çok kültürlü bir yapıya sahip olan ülkemizin, farklılıkların özgünlüÄŸünü zede-lemeden birlik ve berberlik içinde toplumsal barışı ve kalkınmayı saÄŸlaya-cak politikalarına bir katkı sunmaktır. 

Tuba COÅžANDAL

Bauman Sosyolojisi, Ayrıntı yayınlarından 2013 yılında çıkmış, Zül-küf Kara’nın derlediÄŸi makalelerden oluÅŸan bir çalışma olup, Türkçe’de Bauman üzerine yapılan önemli ve kapsamlı bir yayımdır. Ä°çerik açısından zengin olan çalışma, günümüzün etkili sosyologlarından olan Zygmunt Ba-uman’ın Sosyolojiyi içinde bulunduÄŸu krizden çıkarmak üzere geliÅŸtirdiÄŸi sosyolojik metodolojinin yanı sıra, bu çerçeveyi inÅŸa etmekte kullandığı toplum, etik ve politika konularında sunduÄŸu fikir ve tartışmaların da çeÅŸitli bölüm ve makalelerle sınıflandırılarak incelendiÄŸi bir eserdir. Bauman’ın modernitenin sistematiÄŸini özellikle akılcılık, disiplin, denetim ve üretime dayalı piyasaya bağımlı olma gibi özellikleri üzerinden inceler ve postmo-dern eleÅŸtirilerle modern yapının nasıl deÄŸiÅŸip dönüÅŸtüÄŸünü sorgular.